Txikitatik sentitu dut emozioen zurrunbilo bat, nire baitan kontrolik gabe isurtzen zirela zirudiena. Mundu emozional honen aurreko nire erreakzioak oso muturrekoak ziren: kitzikapen izugarria, negar kontsolaezina edo amorrua bere distirarik handienean. Urte horietan jasotako lagun-egiteak nire barne-munduarekiko harremana markatu zuen nire baitan.

Gorabehera emozionalenagtik markatutako haurtzaro baten ondoren, izugarri baloratu nuen garai lasaiago bat iritsi zen: nerabezaroa. Paradoxikoa dirudien arren, niretzako nerabezaroa lasaitasun-une bat izan zen emozionalki.

18 urte nituela, hezkuntzaren bidez gizarte-aldaketaren parte izateko ilusioarekin irakasle-ikasketak egitea erabaki nuen, baina dezepzio handia hartu nuen, hezkuntza-sistema nik uste bezain konprometitua ez zegoela ikustean. Beraz, ikasketak amaitu ondoren, beste bide batzuk esploratzea erabaki nuen, neure burua esploratzeko prozesuan murgiltzen nintzen bitartean.

Motxila eta gitarra batekin, nire erosotasun-eremutik haratago joatea erabaki nuen. Europan zehar eta pixka bat haratago egindako bidaiek bizimodu berriak eta hezkuntza ikuspegi alternatiboak erakutsi zizkidaten. Esperientzia horiek nire bizitzako ezegonkortasun-bolada berri bat ekarri zutelarik.

Nire mundu emozionalean sakontzeko beharra sentitu nuen, beraz, emozioei, adimen emozionalari, autoezagutzari eta pedagogi eta bizi-modu alternatiboei buruzko liburuak irentsi nituen. Formazio ezberdinetan murgildu nintzen eta ikasten nuen guztia esperientzitik bizi izan nuen haren egiazkotasuna berresteko. Esperientzia bakoitzak bere egia bazuen ere, guztiek lagundu zuten nire hazkunde pertsonalean.

Denborarekin, ikasi eta esperimentatu nuen guztia partekatzeko grina sentitu nuen, autokontzientzia eta autozainketa emozionala garatzeko aukera izan banuen, pertsona guztiek ere egin zezaketela sinetsita. Beraz, gurasoei, hezitzaileei eta profesionalei haur eta nerabeei laguntza emozionala emateko prestakuntza ematen hasi nintzen, eta horrek laguntza terapeutikoaren mundu liluragarria ezagutzera eraman ninduen.

Bizitako, esperimentatutako eta ikasitako guztiarekin, gaur egun aurkitzen naizen puntura iritsi naiz, eta erabat eskertuta eta konprometituta sentitzen naiz nire lanarekin.

Neure garapen pertsonalari denbora eta espazioa eskaintzen jarraitzen dut, eta etengabeko autoesplorazio- eta (des)ikasketa-prozesuan jarraitzen dut. Asko gustatzen zait gauza berriak ikastea, baita balio ez didaten eta behar ez ditudan patroiak desikastea ere. Horrela, kanpoko munduaren eta neure izatearen ikuspegi berriak aurkitzeko prest nago.

Lortu ditudan irakaskuntzak errealitatean nola agertzen diren esperimentatzea, batez ere emozioek gure bizitzetan duten funtsezko zereginari dagokionez, esperientzia pozgarria da niretzat. Aitortzen dut garrantzitsua dela gure emozioak ezagutzea eta zaintzea, eta horrek aukera ematen digu une bakoitzean nor garen jakiteko eta pertsonen arteko harremanak hobetzeko, iraganeko esperientziak sendatzen lagunduz.

Esperientzia berri bakoitzak hazkunde gehigarria ematen dit, eta inspirazioa aurkitzen dut lan egiten dudan pertsonen adibidean. Nahiz eta aldaketa globalean lagundu nahi dudan, orain ulertzen dut benetako aldaketak ekintza txikien bidez (esanguratsuak badira ere) gauzatzen direla.

¡Gracias a la vida que me ha dado (y me da) tanto!