Txikitatik sentitu dut emozioen zurrunbilo bat, nire baitan kontrolik gabe isurtzen zirela zirudiena. Mundu emozional honen aurrean nire erreakzioak muturrekoak ziren: kitzikapen izugarria, negar kontsolaezina edo amorrua bere distirarik handienean. Zorionez, beti sentitu izan dut amaren babesa, eta hark lagundu zidan bolada emozional bizi horiek argitzen. Eta horrela, horretaz jabetu gabe, emozioen mundu liluragarrian sartzen hasi nintzen.

Haurtzaroko gorabehera emozional horien ondoren, etapa lasaiago eta bareago bat iritsi zen, izugarri baloratu nuena: nerabezaroa. Paradoxikoa badirudi ere, nire nerabezaroak oreka-sentsazioa eman zidan, eta onuragarria izan zen ondorengo krisiei sendotasun handiagoz ekiteko.

Baina dezepzio handia hartu nuen hezkuntza sistema ez zegoela aldaketarako nik uste bezain konprometitua ikustean. Beraz, ikasketak amaitu ondoren, beste bide batzuk aztertzea erabaki nuen, neure burua esploratzeko prozesuan murgiltzen nintzen bitartean. Motxila bat eta gitarra batekin, nire erosotasun-eremutik haratago joatea erabaki nuen. Europan zehar egindako bidaiek bizimodu berriak eta hezkuntza ikuspegi alternatiboak erakutsi zizkidaten. Esperientzia horrek beste ezegonkortasun bolada bat eragin zuen nire bizitzan.

Nire mundu emozionalean sakontzeko beharra sentitu nuen, beraz, emozioei, adimen emozionalari eta pedagogia alternatiboei buruzko liburuak irentsi nituen. Formazio ezberdinetan murgildu nintzen eta ikasten nuen guztia bizitu nuen, egiazkotasuna berresteko. Esperientzia bakoitzak bere egia bazuen ere, guztiek lagundu zuten nire hazkunde pertsonalean.

Denborarekin, ikasi eta esperimentatu nuen guztia partekatzeko grina sentitu nuen, autokontzientzia eta autozainketa emozionala garatzeko aukera izan banuen, pertsona guztiek ere egin zezaketela sinetsita. Beraz, gurasoei, hezitzaileei eta profesionalei haur eta nerabeei laguntza emozionala emateko prestakuntza ematen hasi nintzen, eta horrek laguntza terapeutikoaren mundu liluragarria ezagutzera eraman ninduen.

Bizitako, esperimentatutako eta ikasitako guztiarekin, gaur egun aurkitzen naizen puntura iritsi naiz, eta erabat eskertuta eta konprometituta sentitzen naiz nire lanarekin.

Neure garapen pertsonalari denbora eta espazioa eskaintzen jarraitzen dut, eta etengabeko autoesplorazio- eta (des)ikasketa-prozesuan jarraitzen dut. Asko gustatzen zait gauza berriak ikastea, baita balio ez didaten eta behar ez ditudan patroiak desikastea ere. Horrela, kanpoko munduaren eta neure izatearen ikuspegi berriak aurkitzeko prest nago.

Lortu ditudan irakaskuntzak errealitatean nola agertzen diren esperimentatzea, batez ere emozioek gure bizitzetan duten funtsezko zereginari dagokionez, esperientzia pozgarria da niretzat. Aitortzen dut garrantzitsua dela gure emozioak ezagutzea eta zaintzea, eta horrek aukera ematen digu une bakoitzean nor garen jakiteko eta pertsonen arteko harremanak hobetzeko, iraganeko esperientziak sendatzen lagunduz.

Esperientzia berri bakoitzak hazkunde gehigarria ematen dit, eta inspirazioa aurkitzen dut lan egiten dudan pertsonen adibidean. Nahiz eta aldaketa globalean lagundu nahi dudan, orain ulertzen dut benetako aldaketak ekintza txikien bidez (esanguratsuak badira ere) gauzatzen direla.

¡Gracias a la vida que me ha dado (y me da) tanto!